Bas Hamans laat in zijn werk de logica varen. Hij richt zich tot het onderbewuste en dromen in een poging de grenzen van de rede te overschrijden. Bas Hamans lijkt zijn eigen angsten en fantasieën te verkennen en legde deze door symbolische beelden op doek vast in een eigen stijl. De aardse tinten geven een broeierige sfeer weer van kaal gebrande botten in de woestijn. Huid en musculatuur hebben moeten wijken voor het roomwitte kaakbeen. 

 

Hier is het leven vervlogen maar toch heeft zijn werk iets tastbaars. De gemuteerde vormen hebben hun menselijke of dierlijke equivalent in deze wereld. Het lijken momentopnames te zijn uit een national geografic documentaire. We zijn bekend geworden met de beelden van sterfte en natuurverschijnselen. Bas neemt ons mee naar deze wereld en vertelt ons van de wezens die er geleefd hebben. 

Het is nu wachten op het vervolg... De toekomst.